Өмірлері өнеге жандар

Қулық тауының етегінде орын тепкен қарағайлы тауы мен табиғаты әсем, бара қалсаңыз жаныңызға жылылық сыйлайтын Жылысай деген ауыл құшағына қысып қарсы алады. Іргесінде Қазақстанға танымал «Мойнақ» су электр станциясы орналасқан. Ақындар жырына арқау еткен өлең жолдары ойыма орала кетті. Қулық таудың етегінде Жылысайым, Бұл ауылда болмасақта күн сайын.
Қызыр ата әр бір үйді аралап, Жақсылықтар бола берсін жыл сайын,- деп өлең жолдарына қосқандай балалық бал дәуренім өткен жерді алыста жүрсекте есімізден бір ретте шығарған жоқпыз. Ауылдың шығысында Еспенің бұлағы тау етегіндегі су көздерінен шыққан бұлақтың бірі. Ал батысында «қос бастау» ата бабалардан қалған атау болса керек, кәусар бұлақ суынан дәм татқан жан
тамсанбай қоймайды. Өйткені дәрумен, минералға бай кәсар бұлақтың дәп өзі дер едім. Қаншама жан суынан дәм татып, 250 шақырымнан келіп суын ішіп, ішкі ағзаларының қалыпқа келгенін құлағым шалып еді. Текке ағып жатқан суды құтыларға құйып,
шипалығын атап жазып қол жетімді баға қойып өндіріске шығарса нұр үстіне – нұр болар еді.
Мен біраз жыл бұрын Қарағанды облысы, Майқұдық деген ауылда болып, ауыз суын іше алмай қиналғанымды жасырмаймын.
Суында тұз мөлшері артық, кермек дәм исі аңқып тұрды. Әр жердің «салты басқа, иті қара қасқа» деген даналық сөз тіркесі санамнан кете қоймағаны анық. Міне осындай жері масаты кілемдей құлпырған өлкеде өскенімізге еш өкінбейтініміз шындық. Тау баласы тауға қарап өседі демекші Қулық тауының етегінде орналасқан Жылысай ауылынан не бір әулие ән билер, қоғамға керекті ірі тұлғалар өсіп – өніп ер жетті десеңізші. Солардың бірі де бірегейі ауылдың ардагер ақсақалы, ұстаз, өмірі өнеге жандардың бірі Тұқатай ата мен Сахан апамызды атауға болады. Қанша шәкірттеріне білім дәнегін сеуіп, алған білімдерінің арқасында
Қазақ даласының түпкір – түпкірінде еңбек етіп көбісі зейнетке шығып, ел ағалары атанды.

Нұрболат ТАСТАНҚҰЛОВ