Балдәурен

Тәуелсіздікке арнау

Сан ғасырды артқа тастап өтпелі,
Қазағымның басынан не өтпеді.
Мың өліп, мың тірілсе де тарихта,
Ерлігінің оты мүлде өшпеді.

Өтті талай бастан ауыр мұң-қайғы,
Ешбір халық көрмеген ғой мұндайды.
Ру-тайпа деңгейінен биіктеп,
Ақын қызың елдің жырын жырлайды.

Қарыды елді желтоқсанның ызғары,
Халық үшін ерте бітті тұз-дәмі.
Еркек тоқты Қайраттарың құрбан боп,
Жанын берді Сәбирадай қыздары.

Батырларым барын салып өрледі,
Сын сағатта жатқа тізгін бермеді.
Азат елде күліп-ойнап жүрсек біз,
Сайыпқыран ерлерімнің еңбегі.

Құлаш ұрып ерлік үшін талпындың,
Күн көтерген қыран болып шарқ ұрдың.
Азат күнге жеттің міне қазағым,
Бағасын біл қолда бар да алтынның.

Қанша ұлт бар боданында өзге елдің,
Олар көрген қасіретті сезген кім.
Бодандықтың тас табытын талқандап,
Бейбітшілік бесігінде тербелдім.

Еркіндігім, азаттығым, жеңісім,
Бәрінен де қастерлі ұғым мен үшін,
Талай боздақ жанын қиған қапыда,
Қан-терменен келген тәтті жемісім.

Тәуелсіздік – жарық берген жанарым,
Қазақстан – қасиеттім, ғажабым.
Құлыныңмын құлдыраңдап көшке ерген,
Үмітіңді ақтау менің талабым.

Тәуелсіздік – көгімдегі ай-күнім,
Тәуелсіздік – сатылмайтын байлығым.
Алатаудай асқақ болып мәртебең,
Алты алашым аса берсін айбының!

Жылқылар

Әсте мықты болған ғой қазақ салты,
Жылқының шыққан талай ғажап даңқы.
Бабымен бағын біліп тұлпарының,
Жылқыны қастерлеген қазақ халқы.

Ізін жалғар халықтың қатарында,
Намысты ер үлкеннен бата алуға.
Алты жаста мінгізіп ашамайға,Баулыған текті ұрпақ атануға.

Жылқыны ер қанаты деп балаған,
Айналайын қазақ деген данадан.
Ақанның да жан серігі құлагер,
Өмір бойғы серігіне санаған.

Орыны бөлек қазақ үшін жылқының,
Ізі болған сақ-сармат, түркінің.
Қазір жастар көп мінбейді жылқыға,
Заманында бұлаңдаған түлкінің.

Еріне адал болған қазанаттар,
Жылқы мінген қазақта қанағат бар.
Қалай ғана ел тізгінін ұстап отыр,
Ат тізгінін ұстамаған азаматтар.

Жарқын ел боп өркендедік біз бүгін,
Жастар өсті қолдайтұғын бір-бірін.
Мінбесе екен телефонның мойнына,
Ұстаса екен арғымақтың тізгінін.

Қайдасың апа?!

Беріп едің біздер үшін барыңды,
Апажаным неге жоқсың жанымда.
Бір-ақ күнде жылаттың ау жанымды.
Айналдың ба мәңгілікке сағымға.

Қасымда енді болмайсың ба сенбеймін,
Сағыныш боп жүрегімде жатасың.
Бола алады қайран апа-ау сендей кім,
Тым болмаса түсіме енші апашым!

Туған жерім

Туған жерім, дарқан далам, паң далам,
Бір өзіңе от жырымды арнағам.
Том тарихты бастарынан өткеріп,
Менің бабам осы жерде аунаған.
Мұнарлайды асқар-асқар тауларың,
Менің асқақ арманымнан аумаған.

Қасиетің арқау болған сан жырға,
Менің биік мақсаттарым бар мұнда.
Топырағыңда өсіп-өну бұйырған,
Шүкір етем, тәубе деймін тағдырға.
Туған жерім, думан жерім ардақты,
Ақын жүрек бас иеді алдыңда.

Еңлік Оразақын – І.Жұмағұлов атындағы мектептің 11 сынып оқушысы. Аудандық, облыстық әдеби байқаулардың лауреаты.