Орман шаруашылығының майталманы Кеген және Райымбек ауданының Құрметті азаматы, еңбек ардагері Жанат Демежанов жайлы үзік сыр

Қарқарадан Таушелекке дейін, созылып жатқан Кеген ауданының сұлу табиғатына қараған сайын көз тоймайды. Қар басқан қарағайлы тауы кімді болса да тамсандырмай қоймайды. Шығысынан батысына дейін, таңғажайып табиғаты масаты кілемдей құлпырып сұлу Көлсайымыз көрік беріп, көрген сайын сұлулана түсетін Қайыңды көлі тағы бар. Сатының сағалары арқыраған өзені, суында шоршыған балығы, көбігін шашқан сарқырамалары мен әсем табиғаты қай жерін айтсаң да көздің жауын алады. Орманды алқаптары сән беріп, әр жерлерден ағып жатқан мөлдір бұлақтары сай-саладан бір арнаға тоғысып, Шетмеркі, Ортамеркі, Кеңсу өзендерін құраса, қасиетті Қарқара төрі жасыл желекке бөленіп, көрген жанды өзіне баурап әкететін қасиетіне таң қаласың. Ақтасты өңірі өз алдына сұлулық сыйлаған өлке деуге болады. Кеген шығысында жасыл желекті сұлулығына көз тоймайтын Тұйық өз алдына тарихын таңға айтсаң таусылмайтын көрікті мекен. Осындай сұлу өлкеде туғаныңды іштей мақтан тұтып, марқайып қалатынымыз жоқ емес. Балалығын, жастығын осы өлкеде өткізген небір жандар ақындары өлең арнап, жазушылары сан саланы мақтан тұтып, кітап жазғандар аз емес. Десе де орайы келген сұхбатымызды Кереге таулы Кеген өңірінің тумасы орманшы, қазіргі таңда еңбек демалысында отырған Жанат Демежанұлын мереке қарсаңында сөзге тартып, сыр шерттік. Өткенімен көргенін сұрап білу үшін ағадан сұхбат алдық.
– Өзіңіз жайлы не айтар едіңіз?
– Мен Кеген ауданының тумасы, өмірімнің жастығын, қарттығын да осы сұлу өлкеде өткізіп келемін. Бүгінгі таңда жетпіс үштемін. Енді мен бүгінгі сұхбаттағы айтайын дегенім 1969 жылы Кеген қазақ орта мектебін бітіріп, Алматы қаласындағы орман шаруашылығы фаультетіне сол уақыта жүз бала қабылданады деген соң, соның біреуі болып оқуға қабылданып, 1975 жылы бітіріп шықтым. Оқып жүрген кезімде әскер қатарына Талдықорған қаласының Еркін деген ауылында әскери сұрыптау болды. Ауылшаруашылығы иниститутының 11 факультеті бар үлкен оқу орны ғой. Ол уақытта иниститут жұмысқа басқа өңірге жіберу үшін жолдама сұрайтын. Мен Кеген орман шаруашылығына келгенде ол кезде орман шаруашылығының басшысы Мықитанов Шәріп деген ағамыз екен. Әке- шешемізді танитын кісілер, бірге еңбек еткенін білетін едім. Бірден маған иниститутқа шақырту жолдама жазып берді.
42 жылға жуық орман саласында еңбек етіп, бір мекемеде қызмет істеп, осы мекемеден еңбек демалысына шықтым.

– Шәріп атамыз сізге қандай жұмыс берді?
– Ол кезеңде үш өңірде орналасқан орман бөлімшесі бар еді. Тұйық, Ұзынбұлақ, Қарқара үш бөлімше жұмыс жасайтын. Мені Тұйық бөлімшесіне қарасты орман көмекшісі боласың деді бөлімше басшысы Сүлейменов Қанат деген кісі. Менен бірден бұйрығың қайда деген кісіге мен ештеңе айта алмадым. Алғашында ыңғайсызданып тұрсам да бұйырығыңды алып кел деп, мені Кегенге қайтарып жіберді. Ол уақытта Тұйықтан Кегенге автобус жүретін. Сол автобусбен Кегенге келдім. Мықитанов Шәріп ағамыз бұйрық шығарып, Тұйыққа бардым. Ол жерде 1975 жылға дейін қызмет істедім. Бастық Кегенге шақырып жатыр деп Шәріп Мықитан ағамыздың алдына келдім. Ол кісі маған сен Қарқара бөлімшесіне басшы болып тағайындалып барасың деп бұйырды.

Орман шаруашылығында 1978 жылға дейін басшы болып қызмет істедім. Сол кезеңде Шәріп Мықитанов зейнеткерлікке шығып, оның орнына Ұзынбұлақта істеп жүрген Дауылбаев Бекболат басшы болып келді. Мені орталыққа шақырып, кеңседе инженер қызметін атқардым, 1980 жылы ол кезде коммуинистік партияның уақыты, ауданның бірінші хатшысы С.Серкебаев екен. Ол кісі Ұлы Отан соғысының ардагері сол кезде орман шаруашылығын тікелей басқаратын үшінші хатшы Бексырға Данышпанов еді. Сол кісі сені шақырып жатыр деген соң барсам сені қызымет етіп жүрген мекемеңе басшы етіп сайлаймыз деді. Аудандық комитет ұсыныс беріп, мені облысқа жіберді. Ол уақытта арнайы комиссия мүшесі ауылшаруашылық мамандарының сынынан өтеді екен. Екі маманнан өтіп, үшінші маман Сабденовтың алдына барғанымда ол кісі құжаттарымды ары-бері қарады. Ол кезде орман шаруашылығы министрлігі бөлек болатын. Қазір министрлік жоқ. Ол кезде басшы Михаил Зайцев деген кісі екен. Алдына барып едім, ұсынысты қабылдап, 28 жасымда басшы қызметіне тағайындалдым. Ол уақытта орман шаруашылығында қосалқы малшаруашылығы жұмыс жасайтын. Бал ара ұясы, жылқы, бір отар қой болды. Ол өзінше бөлек сала, оны басқаратын басшысы Мамырақынов Ауғанбай деген кісі болды. 1952 жылы орман шаруашылығында әкем Жалағашта қарағай дайындаушы болып істейтін.

– Отбасыңыз жайлы айта отырсаңыз?
– 1977 жылы орман шаруашылығында жұмыс істеп жүріп, Шырғанақтың кіші Қарқарасында тұратын Бейсенбетова Күләш екеуіміз отбасын құрдық. 3 қыз, 2 ұлымыз бар. Бәрі өз мамандықтарымен елімізде қызмет жасап жүр.
Бүгінгі таңда еңбек етіп жүрген әріптестеріме еңбектеріне табыс, отбасыларына амандық, дендеріне саулық тілеймін. Ел ертеңі үшін еңбек етіп, табиғатымыздың сақшысы, қоршаған ортаның қорғаны болып табиғатымыздың көріктене түсуіне ықпал ете берулеріңе тілектеспін.

– Әңгімеңізге рахмет! Деніңізге саулық тілеймін!

Сұхбаттасқан Нұрболат Тастанқұлов,
«Қарқара» газеті.