Ақын кеткіп барады

Бұлақ үні, естілетін тау үні,
Қатар келер дауылы мен жауыны.
Мұқағали Қарасазда туылса,
Мен туған жер Мұқағали ауылы.

Ауыр бопты ұлы ақынға бала шақ,
Өтті соғыс жүрегіне жара  сап.
Үмітіне оттық болып болашақ,
Ақ арманын аялапты таза, пəк.

Дəл іргеден басталатын қара жол,
Қара жолда қаз-қаз басып барады ол.
Бар қазақтың астанасы Алматы,
Деді анасы құлыныма пана бол.

Қабылдады ауыл ұлын Алматы,
Жүріп берді өмірінің жалғасы.
Құшақ жая қарсы алды баршасы,
Армандаған поезия арнасы.

Бірақ қайдан бола қалсын пейіштей,
Күнгей болды, болды жəне теріскей.
Шат жүректер мақтап жатса жазғанын,
Тас жүректер жүрді ат үсті келіспей.

Уақыттар уақытқа жалғасып,
Көңіл бөлмей келеңсіз көп жайға түк.
Алматының көшесімен алаңсыз,
Ақын кетіп бара жатыр жай басып.