Мен әкеммен мақтанамын
Әкем, Сұлтанбаев Әкіш 1932 жылы Алматы облысы, Кеген ауданының, Жалаңаш ауылында өмірге келген. Балалық шағы Ұлы Отан соғысының сұрапыл жылдарымен тұспа-тұс келді. Ел басына төнген қиыншылықты отбасымен бірге тартты. Соғыстың зардабын, жоқшылықты, қиыншылықты, анасының, бауырларының қиналған азапты күндерін көріп өсті. Қабырғасы қатпай жатып еңбекке араласты. 1939 жылдан 1942 жылға дейін мектептегі сабағын тастап, анасы мен ағасы үшеуі колхоздың бір отар қойын бақты. Тұрмыстың қиын да ауырлығына қарамай анасына қамқор болды.
1946 жылдың қырқүйек айына дейін колхоздың малын баққан әкем үзілген оқуын қайта жалғастырады. Жалаңаш қазақ орта мектебін бітірген соң, Алматы қаласындағы «Қаржы-кредит» техникумына қабылданып, 1953 жылы қаржігер мамандығын алып шығады.
Шелек аудандық мемлекеттік сақтандыру мекемесіне инспектор болып қызмет істеп жүргенде, Совет армиясының қатарына шақырылады.1955-1957 жылға дейін азаматтық борышын абыроймен өтеп келіп, Гуля есімді сұлу да сымбатты, ақылы көркіне сай қызбен от басын құрып, балалы-шағалы болады.
1960 жылдың наурыз айынан бастап мамандығы бойынша аудандық қаржы бөліміне қызметке қабылданып, инспектор, аға бухгалтер, бас бухгалтер, бюджеттің аға инспекторы қызметтерін жауапкершілікпен атқарып жүріп сырттай Алматыдағы «НАРХОЗ»ды бітірген. 1967 жылдың тамыз айынан бастап Кеген аудандық қаржы бөлімінің меңгерушілігіне тағайындалып осы салада ұзақ жыл еңбек етті. Сөйтіп бір салада 40 жыл қызмет істеген, оның 25 жылы басшылық кызметімен өткен. Кеген аудандық Кеңесі атқару комитетінің жалпы бөлімінде, Сберкассада меңгеруші қызметін атқарды. Зейнеткерлікке шыққаннан кейін де экономист маман ретінде жұмысын жалғастырды.
Бірге қызметтес болған ағаларымды да жаза кеткенім дұрыс болар деп шештім – Сырғабаев Бақмолда, Әкеқожаев Ораз, Әлімбаев Мүсәли, Әшімов Кегенбай, Тайбанов Тамаша, Кетпенов Әкпәржан, Игібаев Рысбай, Кенжебаев Мұса, Омарқалыков Қайрат (әріптестерінің ішінен біраз адамдар өмірден озыпта кетті).
Әкемнің еңбегі еленіп, жоғары марапаттарға ие болды, талдап айтатын болсам:
1970 жылы “Ерен еңбегі үшін” медалімен марапатталған.
1979 жылы “Финанс жұмысының үздігі” деген атағы берілген.
1985 жылы “Еңбек ардагері”, 2004-2010 жылдары “Ұлы Отан соғысындағы жеңіске” деген медальдарымен марапатталған. ҰОС кезінде еңбек майданының қатысушысы болған, Кеген ауылында мемориалдық тақтада аты-жөні жазылған.
2008 жылы “Райымбек ауданының құрметті азаматы” атағы берілген, қазіргі Кеген ауданы. Бірнеше рет аудандық Кеңестің депутаты болып сайланған.
Анам да Жалаңаш ауылында есепші болып жұмыс атқарған. Кейін аудан орталығы ауысып, әке-шешем Кеген ауылына қоныс аударып, абыройлы еңбек етті. Ақылшым, жанашырым, анам Гуля Юнусқызы «Райпотребсоюз» мекемесінде еспші болып жүріп, зейнеттке шықты. Ата-ана атына кір келтірмей, балаларының амандығын, бақытты өмір сүрулерін тіледі. Әке-шешемнің артында қалған ұрпақтары Нұрлан (дүние салды), Нұрболат, Нариман, Нұрман, Мейржан. Балалары үйлі болып, бөлек тұрғанымен бәрінің жиналатын жері, әкеміздің қара шаңырағы, қәзіргі уақытта Нұрман бауырымның отбасы иеленіп отыр.
Әке бәйтерек болса, ұрпақтары сол бәйтеректің жапырағы дегендей, бүгінде міне өсіп-өніп балалы-шағалы болып, өрістерін кеңейтіп немере сүйіп, құда-жекжат, нағашы-бөле туыстары, дос-жарандарымен жақсы сыйластықта, Алланың берген несібесін қанағат тұтып, қатардан қалмай өмір сүріп келеді.
Баласағұн бабамыздың: «Тірі өледі, жер қойнында жатады
Із қалады, болса жақсы атағы»
-деген өлең жолдары әкем сияқты қадірлі жандарға арналғандай.
Бүгінде арамызда болмаса да, оның ел үшін атқарған ізгі істері мен жасаған жақсылықтары, артында қалған ұрпақтары ешқашан ұмыттырмайды. Бейнесі оны білетін адамдардың жүрегінде ұзақ сақталады, деп ойлаймын.
Ардақты әкем, өз ел-жұртының қадірлі қариясы, аудандық қаржы саласының білгірі 2013 жылы Алланың берген жасын жасап 81 жасында дүниеден өтті.
Өзіңдей әкем болғанына мақтанамын!
Сұлтанбаева Гулфа Әкішқызы
22.11 2024 жыл
