Жаны таза дәрігер еді
Адам жанын емдейтін дәрігерді осы заманда қаладан да, ауданнан да сирек кездестіретінді ел-жұрттың аузынан жиі естиміз. Науқас адам тәні ауырып, шыбын жанын қоярға жер таппай, дәрігердің емін алғанша асығады.Ол дәрігер жаныңа жылу сыйлап, сөзімен емдеуі тәніңді де жедел сауықтырады. Өз басымнан өткен осындай жағдайды басқалардың да аузынан талай естідім. «Жанын шүберекке түйіп» дегендей жаныңа араша сұрап барғанда, білімді дәрігер болса, диагнозды дұрыс қойып, емді сауатты түрде жасайды. Сондай абзал жандардың бірі – Асқар Асанұлы Абыдынов еді. Кеген аудандық ауруханасында оның есімін әріптестері де, емдеушілер де ерекше ілтипатпен атайтын. Саңқылдап хирургия бөліміне кіріп келгенде, ‘’Асқар Асанұлы келді’’ деп жинақтала бастайтын. Дәрігерлердің қарап өту уақытында (обход) хал – жағдайымызды сұрап, әдемі әзілін айтып күлдіріп те, өмірге құлшындыратын сөздерін айтып, қазіргіше мотивация беріп, әрі ‘’жазыламын’’ деген үмітіңе шоқ үрлеп шығып кететін. Бір сәт ауырғаныңды ұмытып жадырап қалатынымыз есімде. Ерінбей еңбектену мен үнемі ізденудің арқасында жинақталған тәжірибесі алтын қолды хирург деген атқа ие етті. Кәсібіне адал, жан – тәнімен беріліп емдеушілерді ойлап, күн демей, түн демей шапқылап жүретінін олардың отбасымен араласа жүріп жақсы білдім. Операциядан кейін науқастардың оңалып кеткенге дейін уайымдап айтып отыратын. Ауруды асқындырмау, аурудың алдын алу керектігі туралы әңгімелерін таңдана ұйып тыңдап қалатын едік.
Асқардың отбасына, ата-анасына, балалары мен бауырларына деген қамқорлығы ерекше еді. Әкесі Асан немесе анасы келсе, бауырлары келсе, қуанып қонақ шақырып арқа-жарқа болып қалатын. Асқардың қандай тақырыптан да терең білімі танылып тұратын. Көп деректерді, техника жаңалықтары, қазақтың танымал азаматтары жайындағы әңгімелерді тамсана тыңдайтынбыз, кейде талқылап отыратынбыз. Кейде қоғамдағы келеңсіздіктерді қынжыла айтады да, болашақты тек жақсылыққа жорып қоятын.
Жары Гүлнар да ерін күте алатын жан болғаны үшін ‘’Гүләтайына’’ алғыс айтып отыратын. Диеталық тамақ па, қонақтың дастарқаны ма, күтпеген қонақ па – бәріне Гүлнардай шебер адамды көрмедім десем, артық мақтағандық емес. Ауданның ғылымға бейім оқушыларымен Кіші Ғылым Академиясы атты қоғамдық ұйымды басқарып отырған әрі орыс тілі мен әдебиет пәнінің мұғалімінің бір басынан жетіп артылатын ұстаздық еңбегімен қатар, үй шаруасын дөгелетіп әкететін пысықтығын айтсаңшы. Балалары-Айгерім мен Маздақ әке жолын қуып, медицина саласындағы күрделі мамандық хирургті таңдаған. А.Н.Сызғанов атындағы хирургие ғылыми орталығында резидентурада оқитын ұлы Маздақ қазір 3- крусте білімін жетілдіру үстінде. Келіні Камила да медицина саласында табысты еңбек етуде. Балаларының жан-жақты, өресінің биік болуына ата-аналарының еңбегі ерен.
Туған жерін құрметпен еске алған әрбір әңгімесінен сағыныш пен махаббат сезіліп тұратын. Түркістан қаласынан жетпіс шақырым жердегі ауылы Майданталын аузынан тастамайтын. Туған ауылы туралы әңгімелегенде көз алдыңа жер жұмағы елестейтін. Еңбек демалысында он – он бес күн аунап- қунап келген кезін талай рет көріп, әкелген сарқытынан ауыз тиетінбіз. Осындай ел есінде тек жақсы істері, адал еткен қызметі туралы естеліктер ақындардың жазған еске алу өлеңдері өмірден өткеніне бір жыл толған асыл азаматына деген құрмет қой. Жақындары, ел- жұрты сағынады. Атына сай асқар биік тұлғасы биіктей береді.Тәрбиелі, білімді ұрпағы әкесінің атын ғасырларға жалғайтынына сенемін.
Нұрғалым Сапақова,
Жалаулы ауылы.
